België moet dringend het onderzoek naar financiële criminaliteit anders aanpakken. Als we zo voortdoen, wordt ons land het piratennest in Europa voor financieel tuig.
Ik ben als advocaat vaak betrokken bij grote financiële onderzoeken. Telkens weer ben ik ontstemd als ik zie dat goede onderzoekers en magistraten het moeten stellen met aftandse of ontoereikende middelen. Nochtans zouden financiële strafonderzoeken, naar analogie met de fiscaliteit, de staatskas miljarden kunnen opbrengen. Als we zo voortdoen, wordt België het piratennest in Europa voor financieel tuig. Het wantrouwen van de burger zal dan omslaan in een afkeer van justitie, die alleen de kleine man lijkt te viseren.
Niet alleen geld
Maar met geld alleen raakt men niet uit deze malaise. Ten eerste moeten we afstappen van de onderzoeksrechter als eenmanszaak. We hebben niet alleen nood aan teams van onderzoeksrechters, ze moeten zich ook kunnen specialiseren in de materie, want een moord is geen witwasoperatie. Alleen zo komt er meer continuïteit, kwaliteit en immuniteit tegen onverwachte incidenten.
Verder is het hoog tijd voor een Nationaal Financieel Parket zoals in Frankrijk (sinds 2013 het PNF), met het kruim van onze financiële magistraten. Pas dan kan men grote complexe structuren in het binnen-en buitenland ontrafelen en de criminele vermogens opsporen. De huidige aanpak is te veel versnipperd, en bepaalde parketten zijn veel beter uitgerust dan andere.
Ten slotte moet de overheid, zoals in Nederland, het verplicht conservatoir beslag invoeren, om een schadevergoeding te kunnen veiligstellen. Nu is een onderzoeksrechter dat niet verplicht en moet een slachtoffer al geluk hebben om een magistraat te vinden die daar oog voor heeft. Het traceren van criminele vermogens dient ook het algemeen belang. De roofbouw die dat soort criminelen plegen op onze economie en het kerkhof van slachtoffers die zij achterlaten, is niet te overzien.
